NURİ GÜNGÖR’ÜN ARDINDAN…
Zeki TARHAN - ANKARA
Bu yazımı yazmaya başlamadan önce, aileyi aramıştım. Rahmetli’ nin eşi Gülşen ablayla konuşuyordum. Nuri Abi’ nin naaşı, Eğirdir’ in toprağına defnedilmek üzere yoldaydı. Eşi Gülşen abla; “…Uyurken kaybetmiştik” diyordu ve ekliyordu: “kilo kaybı vardı.”
***
…Evet, bugün defin töreninde; Eğirdir’ in TOROS KÜLTÜRÜ ile yoğrulmuş, Eğirdir’ in yetiştirdiği bir kültür insanını, Eğirdir’ in KÜLTÜR ELÇİSİ’ ni sonsuzluğa uğurluyorduk…
Nuri abi; 1947’ de Ankara’ da kurulan ve adı “Barla’ lılar Evi” olarak anılan “EĞİRDİRDİR KÜLTÜR VE KALKINMA DERNEĞİ” nin ilk okuttuğu öğrencilerdendi. Ve Nuri abi; Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’ nü, Dil – Tarih Coğrafya Fakültesi Tiyatro Bölümü’ nü bitirmiş, 25 yıl öğretmenlik yaptıktan sonra emekli olmuştu.
***
Tiyatro alanında yazdığı oyunlar sahneleniyor, oyun yazma yarışmalarında yazdığı oyunlar birincilik ve mansiyonla ödüllendiriliyor, Kültür Bakanlığınca yayınlanıyordu… Ve şairdi Eğirdir’ in KÜLTÜR ELÇİSİ. Yayınlanmış şiir kitapları, şiir dosyaları vardı…
***
İçinde bir ukde kalmıştı Nuri abimizin. Yani; içine dert olan bir şey!!! Bakın ne idi şey: “ Eğirdir Dündar Bey Medresesi’ nin üst katının orijinal haliyle yapılması” Ve sık sık, bu satırların yazarı TARHAN’ dan rica ediyordu… “Zeki bu konuyu sık sık dile getir, bıkmadan usanmadan yaz” diyordu…
…Evet Üstat, senin cansız bedenin henüz toprağa verilmeden yazdım. Toprağa verildikten sonra da yazacağım ve senin kemiklerini sızlatmayacağım… Işıklar içinde yat… Kabrin; CENNET bahçelerindeki tüm biyolojik çeşitliliği yansıtsın…Ve Kal’a burçlarına çarpan gölün dalgalarının çıkardığı seslerin ninnileriyle uyu… Tamam mı üstat?