GÜLE GÜLE ÜSTAT
Zeki TARHAN / ANKARA
Güle güle üstat... Acımız çok büyük. Bu sabah yeğenin Serpil hanımı aradığımda, telefonumun ekranında senin adın yazıyordu..."Yoldayız..." diyordu Serpil hanım. Ve son altı aylık süreci kendisinden dinliyordum...
***
Şeker / Pankreas kanseri /...Ve bir başka sarılık...Ve beyin fonksiyonlarına olumsuz etki... Hızla vücuda yayılan kanser hücreleri...
***
2021' in ocak ayında başlayan illet, ancak temmuzun ortalarına taşıyabilmişti üstadımızı.
Vasiyeti vardı: "...Beni Isparta'ya defnedin"
***
...Evet üstat. Dediğin gibi, Isparta'ya götürüyorlar seni... O çok sevdiğin memlekete. Zaten hastanede yattığın son günlerde; "Isparta' da olduğunu" dillendiriyordun...
***
Sen, ISVAK'la bütünleşmiş, etle kemik olmuştun be üstat. Ne güzel de bir soyadın varmış. Herkes sana saygı duyardı. ISVAK'ı, bir sanat merkezi haline getirmiştin...
Yetiştirdiğin ISVAK TÜRK SANAT MÜZİĞİ korosu şimdi, senin için gözyaşı döküyor... Onları yetim bıraktın be üstat.
***
Biliyorsun, BABA; ISVAK'ın kurucu onursal başkanıydı. Ve Baba ISVAK'a; "ISPARTA EVİ" derdi. ISVAK; en çok da senin evindi...
***
Serpil hanım, bu satırların yazarına bir de ne dedi biliyor musun sevgili üstat; "...Ali Rıza ERCAN bir çimentoydu." Bu söylemin çok derin bir anlamı vardı. Rahmetli ERCAN, akrabalık ilişkilerinin dışında; koruyucu / kollayıcı gerçek bir dost, samimi bir arkadaş, can yoldaş, hümanizmin timsaliydi.
***
...Evet, ben bu satırların sonuna gelirken, çoktan Isparta' ya ulaştın üstat. İmam efendi; "nasıl bilirdiniz?" diye soracak ya cemaate sen musalla taşında beklerken... İşte o zaman, hep bir ağızdan; "iyi biliriz" yanıtı asla kemiklerini sızlatmayacak, cansız bedeninin konulduğu fiziki mekan cennet olacak, ışıklar içinde yatacaksın...
GÜLE GÜLE ÜSTAT.