NERMİN ABLA'NIN (=CESUR) ARDINDAN...

 

            Nereden başlasam ki yazmaya, O’nu anlatmaya? Zor, gerçekten çok zor. Kimi zaman, Mustafa Abi ile birlikte kaleme aldığımız yazı dizilerini tamamlamak için, Eğirdir’deki evlerinin Göl manzaralı terasında, neredeyse sabahı bulduğumuz günlerin akşamları… Nermin Ablanın hazırladığı ikramların ardından, o doyumsuz kahve keyfi… Ve yazmanın tadına varmak…

            … Ve sonra, Mustafa Abi’nin Nermin Ablaya seslenişi:  “… Nermin, sen bizi bekleme, uyumana bak… Bizim işimiz bitmez daha.”

***

            Eğirdir’de şehir merkezine inerken, Mustafa Abi’yi de arabama alarak, birlikte gitmeyi alışkanlık haline getirmiştim. Bazı zamanlar, Nermin Abla pencereden seslenir; “… Abin çarşıya indi” deyince, çarşıda bulurdum kendisini. Uğrak yerimiz ya “AKIN” ya da “DEMOKRAT EĞİRDİR” olurdu…

***

            Mustafa Abi ile yaptığımız siyasi tartışmalara, kimi zaman Nermin Abla da katılır, Nermin Abla benden yana olurdu. Bazen Mustafa Abiye döner; “… Her şeyi sen mi bileceksin?” deyiverirdi. Tartışmalardan biri şuydu: DEMİREL Eğirdir’e gelmiş ve halka hitap etmişti. Her ikimiz de DEMİREL’in konuşmasını değerlendirip gazeteye hazırlıyoruz… Cesur Abi, DEMİREL’in söylemediği söylemi yazıyordu. Ben de notlarımdan bakarak; “… Abi, DEMİREL öyle demedi ama” diyordum. Cesur Abi; “… Öyle dedi, öyle demedi, boş ver onu, sen O’nun demek istediğine bak” derdi. İşte Nermin Ablanın Benden yana oluşu böyleydi.

***

            Ayşenur, Dünyalıydı. “Yerküreyi o keşfetti” diye düşünenlerimiz mutlaka olmuştur. Ama artık, son zamanlarda “Türkiye” diyordu… ”Annem ve Babam” diyordu… Ve Ayşenur’un hakkı ödenmezdi.

***

            Güle güle Nermin Abla. Seni, sadece ben değil herkes seviyordu. Çünkü; Hümanisttin. Rahat uyu. Eğirdir’e selam...

Bu Haberi Paylaş

Yorum Yap