EĞİRDİR GÖLÜ’NÜN SUSUŞU
EĞİRDİR’İN SUSAYIŞI
Gökten düşen üç elma ile başlasın bu hikâye
Kimine göre masal, kimine göre efsane
Biri toprağa, biri havaya, diğeri suya
Gidiş tersine ise, söz de tersine
Elma, bahane
Masal desen mutlu son gerek, olmaz
Efsane desen gerçekten uzak, inanılmaz
En çok şiire yakışır metcezirli hikâyeler
Ne eksiği ne fazlası kalmaz
Dünya bir denge etrafında döner
Kimi azalırken kimi artar, kimi ağlarken kimi güler
Doğanın cömertliği ile insanın vefasızlığı terazide denktir
Bu denklik umulmaz ve dönülmez, çaresiz bir son getirecektir
Su çekildikçe balıkçı teknelerinin mesafesi uzar
Ağlar gitgide daralır, içlerine bereket yerine düş kırıklıkları dolar
Toprağın çatlaklarıyla yüzlerdeki çatlaklar aynı anda derinleşir
Terazi insan eliyle şaşar
Çünkü insan, suya yazamadığı yazıyı kuma yazar
Kumlara sormalı, su mudur evleri hava mı?
Güneşe sormalı, gün batışı dağlara mı yakışır sulara mı?
Eski evlerin ahşap pencerelerine sormalı
İçlerine çektikleri nemli göl havasının yerini, kurak tutar mı?
Yeni manzara ne anlatmaktadır, vaha mı?
Aman balıklara, kayıklara sormamalı. Yaşam varken ölüm diyen olur mu?
Canlıdır, yaşar ve ölür diyor ya bazıları
Kaçılabilecek sonla avunulur mu?
Ölüme gülen var mıdır? Onu da toprağa sormalı
Gün gelir dalgalarca su bir damla gözyaşına hapsolur
“Eskiden” diye başlayan cümleler çoğalır
Kıpırdayan dalgalar el sallar gibi çırpınır ötelerde
Kuşların cıvıltısı, sanki bir veda türküsünün eşliği olur
Ufuk yaklaşır, haritalar değişir
Yollar, tarifler karışır
Fotoğraflar, renkler solar
Fenerleri söner, kelimeleri azalır Eğirdir’in
Eğirdir kurur, Eğirdir susar
Var, yok olur
Kıyıların anlatacak hikâyeleri var
Yıllar boyu dalgalarla bilenmiş hikâyeler
Balıkların bu tükenişten alacağı var
Azalan yakamozların söyleyecek sözleri var
Yedi renkli gölün ılgıt ılgıt tükenen bir sesi var
Ani ölüm zordur derler, ağır ölüm çok can yakmaz
Gül yaprağına sormalı o halde, elma dalına
Can suyunu hatırlar da en iyi onlar anlatır hikâyeyi sana
Kokusu son gülün yaprağında kalacak çünkü, tadı son elmanın tadında
Geçmiş anılara emanettir ama
Bütün yük anılara kalmamalı
Ve bu şiirin son cümlesi
“Bir varmış, bir yokmuş” olmamalı
Öyle ya, kahraman dediğin metnin sonuna kadar yaşarmış
Görünen o ki çocuklar diyecek: Eğirdir Gölü bir diye bir göl varmış
Evvel zaman içinde, kuruyan umutlar içinde
Gökten üç damla düşmüş
Biri toprağa, biri havaya, diğeri suya
Gel gör ki artık faydası
Ne toprağa, ne havaya, ne suya
-Ceyda Türkkaş