Okuyucu Mektubu
EĞİRDİR’E SELAMLAR
Değerli Akın Gazetesi,
Sayın Sinan,
Öncelikle nice 44 yıllara diyerek başlamak istiyorum. Gazetenizi uzun zamandır takip eden bir okurunuz olarak sizi ve emeğinizi saygıyla selamlıyor, biraz gecikmeli de olsa 10 Ocak Gazeteciler Gününüzü kutluyorum.
Sizden çok uzaklarda olan ama kalben asla uzağınızda kalmamış bir Eğirdir aşığıyım ben.
2000’li yılların başında ilk görev yerim belli olduğunda, metropolde doğup, büyümüş biri olarak yaşadığım hayal kırıklığını ve bir yakınımın ‘İlk görev yeri asla unutulmaz, sen de Eğirdir’i ömrün boyunca unutmayacaksın’ sözlerini hatırlıyorum. O zaman sadece teselli sandığım bu sözlerin ne kadar doğru olduğunu aradan geçen 15 yılın sonunda çok daha iyi anladım. Ben Eğirdir’i çok sevdim ve hiç unutmadım.
Herkes sever memleketini elbette ama bir yabancı, kendi toprağı gibi sevebilir mi başka bir yeri böylesine, bilmem. Orada geçirdiğim üç yılın sonunda adeta bir parçamı geride bırakarak ayrıldım ve biliyorum ki bir gün o parçamı bulmak için tekrar orada olacağım.
Eğirdir.. İnsanoğlu sahip olduklarının değerini anlamazmış derler ya ben de sık sık düşünürüm, acaba siz de benim gözümle görüyor musunuz yaşadığınız yerleri. Sizin de başınız dönüyor mu zirvesine bakarken Sivri’nin. Şimdi bembeyaz olmalı o tepeler. Yamaçlarında sedirler. Bu sene de buz tuttu mu göl? Ve iyi insanlar yine buzun üstüne yiyecek bırakıyor mu kuşlar için? Sahi hala var mı kara mekeler? Yengeçler? Balıklar? Hala öyle güzel mi oralar? İnsanlar hala sıcak mı, dost mu yüzler? Hala pazar kurulacağı sabah dükkân önlerine çıkılıp da açılıyor mu Allah'a avuçlar? Bereket için ediliyor mu dualar? Yine güzel mi elma? Hala aynı lezzette mi sazan dolma?
Anlatmakla bitmiyor, yaşanmadan bilinmiyor elbette. Ne şanslısınız ki siz o güzelliğin içindesiniz. Ne şanslıyım ki ben de bir zamanlar içindeydim.
Güzel insanların, güzel ilçesi. Diliyorum ki yaşadığınız o güzel yer ilelebet mutlu kılsın sizi. Baktığınız mavi sular, mavi gökyüzü gibi ferah olsun içiniz.
Ve bu güzel ilçenin, güzel sesi, Eğirdir Akın Gazetesi. Sizler benim bunca yıllık özlemime arkadaş oldunuz. Sizden aldım haberleri, bazen sevindim, bazen üzüldüm. Ama hep haberdardım. Sayenizde çok uzaklarda olsam da hep biraz yakınınızda kaldım. İyi ki varsınız. Sesiniz hiç susmasın..
İstanbul’dan selamlar, saygılar
Neslihan Derel