DEMEK, “ELVEDA” DİYORSUN DONKİŞOT!!!
“Elveda” Arapça bir sözcük. Bir daha kavuşulmayacak bir şeyden ayrılırken kullanılarak ayrılık acısını anlatır… Allaha ısmarladık, Allaha emanet olun, esen kalın yerine söylenen bir tabir “Elveda”
***
Bugün konuştuğumuzda üzgün bir hali yok gibiydi… Videodan dinlediğim veda konuşmasında ise; sanki ayrılık acısını anlatır gibiydi… İç batı Akdeniz ve Kıyı Akdeniz’le vedalaşıyordu “Elveda!!!” diyerek… Beğendiğim, taktir ettiğim bir yöneticiydi. ”Her şeyde bir hayır vardır” diyordum kendisine.
***
İster siyasetin, ister bürokrasinin cilvesi deyin, otoritenin tasarrufu altındasınız… Eğer yerel yada bölgesel bir yönetim fonksiyonu icra ediyorsanız, Merkezi Otoritenin son tahlilde idari tasarrufu ile taktir edileceksiniz. Donkişot, bunları elbette ki biliyordu… Tek söyleyebileceği; Merkezi Otoritenin taktiri…
Tamam da, niye bu idari tasarruf?!!! Liyakatsız lık mı? Görevi kötüye kullanmak mı? Hizmet üretiminde kusur mu? Kayırma mı, fesat karıştırma mı?... Hangisi?... Yoksa; “görülen lüzum üzerine” mi?...
***
Donkişot; Merkezi Otorite ile zıtlaşmayacaktı elbette. Toplumun, kendisini kucakladığını ve de sahiplendiğini görüyordu… Telefondaki sesi, biraz da sevinci yansıtıyor gibiydi… Kaderin çizdiği istikamette ilerliyor, belki de nehrin yatağını değiştirebileceğini kurgulayan bir senaryonun içinde buluyordu kendini…
***
Merkezi Otoriteyi kim etkilemişti?... Elbette ki getiren otorite, götürecekti de… Ama, şu bir realiteydi ki, Donkişot; potansiyel bir siyasal aktördü İç batı Akdeniz de. İktidar için de muhalefet için de bu durum aynıydı. Ve elbette ki siyasi muarızları olacaktı… Peki,kazanan kimdi?!!! Bu sorunun yanıtı, elbette ki verilecekti. Kaybeden ise; İç batı Akdeniz idi.
Zeki TARHAN’ dan bir “Donkişot” öyküsü de böyle…