2. BÖLÜM
ÇOCUKLUK
Çocuk, erişkin insandan, davranış ve beyin yapısının gelişimi açısından farklıdır. Doğum öncesi başlayan beyin yapılanması, doğumdan iki yaşına kadar öğrenme ile devam eder. Yedi yaşına kadar çevresini tanır, şakaları ayırt edebilecek konuma gelir. Ergenliğe kadar devam eden beyin sinir sistemi gelişimi ergenlik sonunda budanır. Ergenlikten sonra olgunlaşma başlar. Halk deyimiyle çocuğun aklı başına gelir. Çocukluk döneminde çevreyle iletişim önemli olduğu kadar, iç gelişim de önemlidir. Çocuğun beyin ağırlığı iki yaşından sonra bir yetişkinin beyin ağırlığına neredeyse eşit konuma gelir. Ergenliğin başlaması on beş yaşından yirmi beş yaşına kadar devam eder. Yirmi beş yaşında beyin gelişimi tamamlanır, öğrenme devam eder.
AİLE VE ÇEVRE
Çocuğun beyin gelişiminde genlerden daha fazla aile ve çevre önemlidir. Anne ve babanın çocuğa davranışı, sevgisi önemlidir. Sevgi ve duygusal yönden doyurulmuş çocuk, beyin gelişiminin bir aşamasını tamamlamış sayılır. Tohum uygun şartlarda çimlenir, fidan olur. Fidan toprağı doyurucu ise güzel meyve verir. Anne ve baba fikir birliği konusunda titiz olmalıdır. Çocuğun ilk gözlemlediği dış çevre ailesidir. Daha sonra aile çevresi, okul ve arkadaşları gelir. Beyin sistematiğinin oluşması için dış ortam önemlidir. Dış ortamdaki tutarlı uyaranlar, beyin şematiğinin gelişmesi için gerekli ön koşuldur. Uyaran sayısının fazla olması, öğrenmenin çeşitlenmesine yol açar. Ergenliğe geçildiğine yani delikanlılık döneminde, üst benliğin gelişimini görürüz. Ergenliğin tamamlanması ile birlikte, eski uçarı davranışlardan eser kalmaz. Yetişkinin akılcı davranışlarını görürüz. Çocuğun gelişiminde; annenin babadan daha önemli rol oynadığını biliyoruz. Annenin çocuğa bağlılığı ve güveni yatsınamaz. Baba rol model olmalıdır. Çevre, dünyaya açılan penceredir, çocuğun duygu ve davranışlarının gelişimini tamamlar.
devam edecek